Boekbespreking “Alles komt goed” van Thomas Goorden

“Met “Alles komt goed” heeft Thomas Goorden een huzarenstuk afgeleverd.
Het verhaal is in de vorm van een middeleeuwse “whodunnit” gegoten, met Goorden zelf als hoofdrolspeler “De Kat”, naar de gelijknamige VRT-serie uit 1973, een tip die Goorden kreeg van schrijver Jeroen Olyslaegers. Die inkleding voelt als een zwaard dat langs twee (of meer) kanten snijdt.
Enerzijds logisch omdat het Goordens alter ego was waarbinnen hij de mentale focus kon behouden om de zaak te blijven uitspitten. Want wie hem op de sociale media gevolgd heeft – in de reguliere pers werd hij ongeveer overal geweerd – weet dat hij veel meer deed dan alleen maar een paar geheime documenten “aan de grote klok hangen”. Het is zo goed als alleen zijn verdienste dat de Vlaamse er zich verplicht toe voelde om er een parlementaire commissie over in te richten, maar deze kwam er alleen maar doordat hij er:
• én onvermoeibaar in alle relevante documenten bleef snuisteren naar interne contradicties
• én er transparant en genuanceerd over bleef communiceren om er een voldoende draagvlak voor de openbaring ervan te vinden
• én gebruik maakte van de wet op openbaarheid van bestuur om documenten op te vragen die anders nooit publiek zouden gemaakt zijn
• én er een netwerk rond uitbouwde waarvan de kern zich tot actiegroep ontvouwde
• én samenwerking zocht met andere actiegroepen die ook belang hadden bij het aan het licht brengen van de vervuiling, of die daar al mee bezig waren zoals de actiegroep voor het behoud van de Boomse kleiputten
• én er de pers, soms tegen beter weten in, van cruciale informatie bleef van voorzien
• én er rechtszaken over aanspande, en daarvoor de nodige fondsen bij elkaar sprokkelde
Dat zou normaal gezien allemaal werk voor een goed geoliede organisatie moeten zijn, wat eens te meer de verdienste van Goordens werk in de verf zet. Maar de keerzijde van de medaille is dan wel een bevreemdend effect voor de lezer, die zich in een “fictie”verhaal moet inlezen dat eigenlijk over het grootste milieuschandaal van onze tijd is. Dus niet iets wat door een pientere activist moet aan het licht gebracht worden en klaar is kees, maar waarvoor we als bevolking moeten opkomen om onze samenleving te organiseren volgens de behoeften van mens en milieu, ipv de belangen en de winsten van de industrie en de economie. Hier in casu de petrochemie rond de haven van Antwerpen en het reusachtige “Oosterweel”-mobiliteitsproject dat zich daarvoor ten dienste moet stellen.
Wat Goorden met de ontluistering van het PFOS-schandaal op ons bord gelegd heeft, is immers geen licht verteerbare kost. Het PFOS-schandaal beantwoordt niet aan het beeld dat we hebben van een klassieke corruptiezaak, voor zover dat al ergens wél aan de realiteit zou beantwoorden. Maar we kunnen ons wel minder complexe varianten van corruptieschandalen voorstellen:…”
Download hieronder de volledige boekbespreking. Beluister ook de podcast over het boek in de reeks ‘Van witte mars tot Gele Hesjes’ van Fred Guldentops en Lies Merckx.