(Auteur: Fred Guldentops / Maart 2022 – Hieronder een ingekorte versie. De volledige versie kan je onderaan downloaden)
Het einde van de pandemie en het begin van de oorlog in Europa: 12 stellingen
- In België en de rest van Europa is een de facto “einde” van de pandemie afgekondigd. De beweegreden hiervoor is niet de gezondheidstoestand, maar de toestand van oorlog in Europa.
- De oorlog in Oekraïne kwam niet uit de lucht gevallen, en is niet zomaar een oorlog van Rusland tegen Oekraïne. Het is het strijdperk waar de grote machtsblokken hun belangen beginnen uit te vechten, met de Oekraïense bevolking als collateral damage.
- De invasie van de Russische legers in Oekraïne was een reactie op de uitbreiding van de NAVO, en op de plannen van de VS om Oekraïne bij de NAVO in te lijven. De de facto oorlog tussen Rusland en NAVO is in die hoedanigheid ook een oorlog tussen Rusland en de VS.
- De ravage die de pandemie in Rusland heeft aangericht met 365.000 Coronadoden heeft de beslissing tot Putins agressief militair optreden versneld. Buitenlandse politiek om binnenlandse problemen de baas te kunnen.
- Voor de VS geldt detzelfde logica. Biden is aan de macht gekomen na een poging tot fascistische staatsgreep van de Republikeinen, en de pandemie heeft na 2 jaar bijna een miljoen doden geëist. Ook het VS-imperialisme wordt hierdoor genoopt tot een agressieve militaire politiek. De oorlog in Oekraïne, ze mede heeft uitgelokt, is daarvoor een gelegenheid.
- Het bezoek van Biden aan de Europese NAVO-top was op geen enkel punt gericht op een de-escalatie van het conflict.
- In een breder perspectief, verschuift de VS-imperialisme haar geopolitieke doctrine van de “War on Terror” naar de “Greater Power Competition”. De belangrijkste concurrent hierin is China, maar ook een rechtstreekse militaire confrontatie met Rusland staat op de agenda. Ook hier biedt de oorlog in Oekraïne een gelegenheid om die confrontatie voor te bereiden.
- De EU grijpt de gelegenheid aan om zich als een afzonderlijk imperialistische machtsblok te ontpoppen. Zowel Frankrijk als Duitsland beslisten om de militaire uitgaven op te schroeven. Evenmin als de VS heeft de EU daarom belang bij een oplossing voor het conflict.
- De mediaverslaggeving over de oorlog te verslaan in termen van de persoonlijkheid van Putin of Zelensky, leert ons niks over de achterliggende belangen.
- De uitsluiting van Russische sporters en artiesten moeten we zonder omwegen afkeuren. Het effect ervan is olie op het vuur gooien van de hysterie, en de methodes van canceling zijn gefinetuned door het #Metoo tijdperk.
- De anti-oorlogsbeweging moet uit de werkende klasse komen, zonder enige illusie in de opstelling van onze regeringen. Eisen voor stopzetting van de oorlog moeten samengaan met eisen tegen de aanvallen op onze levensstandaard (waarvan de stijgende energieprijzen een voorbeeld zijn).
- Een reden waarom het nu moeilijker is om een anti-oorlogsbeweging op te bouwen dan bij de Irak-oorlog in 2003, is onze naïeve aanvaarding van de Europese eenmaking. In plaats van een project voor vrede en welvaart, toont het haar ware doelstelling: een imperialistisch project dat haar voet naast die van de VS en China kan zetten.
Zie ook de Podcast “Van Witte Mars tot Gele Hesjes”